Counting down the days...

Hier zit ik dan weer. Uitgeteld achter mijn computer, de haren nat van een heerlijke douche en een kop hete thee als gezelschap. De rust is weergekeerd. Hoewel rust misschien veel gezegd is. De handelsmissie is voorbij, de nabespreking nog lang niet. Heel het internet heb ik de voorbije dagen afgeschuimd, op zoek naar artikels, filmpjes en foto's. Alles wat de Peruaanse pers over de missie heeft geschreven moet doorgegeven worden aan Brussel. En ik kan jullie beloven: HKH Prinses Astrid is populair hier! Hoe lief ze omging met kinderen, hoe geïnteresseerd ze was in een folklore paardenshow, hoe lieftallig ze erna een paard begon te aaien... Haar komst werd overal druk beschreven. De missie is duidelijk geslaagd. Belgische bedrijven hebben contacten kunnen leggen met lokale zakenlui, de Peruaanse studenten staan te springen om in België te komen studeren en ondertussen heeft HKH Prinses Astrid de harten gestolen van de pers en ongetwijfeld ook van de bevolking. Stiekem voel ik me een beetje trots dat ik hier deel mocht van uitmaken.

Maar eens ik morgen het laatste verslag hierover zal hebben opgesteld, is het officieel voorbij. Vanaf dan zal al mijn aandacht weer naar Bolivia, Ecuador en uiteraard de COP20 gaan. Nog een maand en het is zo ver! Nog een maand en ik kan voor één keer eens meemaken hoe zo'n klimaatonderhandelingen werken. Ik vraag me af wie er allemaal aanwezig zal zijn, hoe rustig of net hoe druk zo'n tops verlopen en vooral wat een sfeer daar zal hangen. Het zal ongetwijfeld weer een fantastische en onvergetelijke ervaring worden.

Maar voor het zo ver is, heb ik nog even tijd om alles voor te bereiden en om mezelf goed voor te bereiden. Ik wil uiteraard niet als onwetend overkomen. En ondertussen blijft er ergens vanachter in mijn hoofd een alarm afgaan dat me doet herinneren aan mijn thesis. Daar moet ook nog een heleboel voor gebeuren!

Afgelopen woensdag zijn we met een deel van de ambassade gaan lunchen in een fantastisch restaurant: amaZ. Alleen al het interieur is de moeite waard én de geweldige cocktails. Om over het eten nog maar te zwijgen... Allemaal typische gerechten uit het Amazonewoud, aangepast aan de smaakpapillen van de stad. Op tafel kwamen allemaal verschillende schotels met de meest overheerlijke gerechten: ceviche, gebakken rijst, gebakken bananen met kaas.. Te veel om op te noemen! En alles werd afgesloten met één van de betere moëlleux geserveerd met wat sorbet. Hemel op aarde. Al kon ik achteraf geen pap meer zeggen.

Morgen is er een receptie in de residentie van de ambassadeur en achteraf ga ik met Patricia, Mathilde, Sophia en nog enkele mensen die ik niet ken naar "Project X - Halloween edition". Het ziet er alvast geweldig uit: 1 200 man, verschillende dj's en bands, een zwembad, open bar, neo make up... Het zal een avond worden om nooit te vergeten. Dat staat al vast! Mijn verkleedkleren liggen reeds bij Patricia en ook de make up ligt al klaar. Ik kan niet wachten!

En vooral.. Dan zijn we weer één dag dichter bij 6 november. Ik voel de vlinders al één voor één "opborrelen" in mijn buik. Eén dag dichter bij het ultieme geluk. Al zijn het maar vier dagen, ik ga van elke seconde genieten. Even samen de batterijen volledig terug opladen.

Maar nu is het nog even aftellen. Nog even zullen de dagen gevuld worden vol leuke afspraken en vooral veel werk. Nog even ga ik mijn uiterste best doen in de fitness om er zo goed mogelijk uit te zien. Jowan zal niet weten wat hij ziet aanstaande donderdag...

Nog 6 dagen, tellen jullie mee af?

Liefs, x