Na regen komt zon

Ziezo. De eerste week heb ik alweer overleefd. Ik kan het mij amper inbeelden dat ik stipt zeven dagen geleden de luchthaven verliet, een taxi in. Alleen. En vooral ook heel eenzaam. Maar ondertussen zijn we zeven dagen verder. Zeven dagen vol ups en down en vooral: veel werk, oude vriendschapsbanden terug aanhalen en fantastisch nieuws.

Na een hele vrijdag stilletjes in mezelf gekeerd aan mijn bureau te zitten, was het weekend. Eindelijk. Een beetje bijslapen, skypen en eindelijk nog eens afspreken met Alejandra. Dat voelt toch telkens weer vreemd aan na 2,5 jaar. Gelukkig zijn Erasmusvrienden, échte vrienden. Ook al heb je elkaar lang niet meer gezien en amper gehoord, de moment dat je elkaar ziet is het alsof we nog altijd op Erasmus zijn. Met dat verschil dat er nu jaren in te halen zijn om over bij te praten, in plaats van twee dagen. De rest van het weekend heb ik mezelf rust gegund. Maar vooral ook veel gebeld met Jowan. Het om de haverklap wenen is dan wel voorbij, het gemis zal niet verdwijnen. Toch niet tot ik terug rond zijn nek kan vliegen. En dan is Skype een "geweldig" hulpmiddel.

Maar goed! Ik had deze week ook weer veel werk. Zondag zijn het gemeenteraadsverkiezingen in Lima, 12 oktober presidentsverkiezingen in Bolivia en afgelopen weekend was er ook "The 69th General Debate" van de Algemene Vergadering van de VN. Ik had dus een heleboel speeches samen te vatten en verslagen neer te schrijven. Verder ben ik ook alle kranten sinds januari aan het uitpluizen naar nieuws over Chinese investeringen in de Peruviaanse economie en ik mocht maandag een vergadering van de EU bijwonen rond de COP20. Wat een ervaring dat laatste! Vriendelijk begroet worden door allemaal diplomaten of stagiair-diplomaten (oh wat ben ik toch jaloers op deze mensen) en zelfs de ambassadrice van de EU zelf verwelkomde mij uitermate hartig. Morgen moet ik ook naar een bijeenkomst van de EU rond de COP20. Hiervoor mag ik een pin lenen van de ambassadeur om op mijn kostuumvest te spelden. Op deze pin staan de Belgische en Peruviaanse vlag, zodat iedereen meteen weet waarvoor ik kom. Ik ben heel benieuwd! (Best wel spannend, geef ik toe)

En dan had ik ook nog fantastisch nieuws: na de EU-vergadering vroeg een stagiair van de Nederlandse Ambassade of ik geïnteresseerd zou zijn om kennis te maken met alle stagiairs van alle ambassades in Lima. Uiteraard heb ik hier volmondig "ja" op geantwoord. Nu is het enkel wachten op een vriendschapsverzoek en ik kan mijn netwerk hier weer een beetje verder uitbreiden. Verder kreeg ik ook bericht van enkele mensen van het thuisfront (de één al beter gekend dan de ander) dat zij mij komen bezoeken in oktober. Ik heb zo een gevoel dat deze maand snel vooruit zal gaan... Voor jullie lijkt dit misschien gewoon "leuk", voor mij is dit geweldig nieuws.

Zaterdag staat er een tripje op de agenda gepland met Patricia en zondag zal ik voornamelijk het nieuws hier volgen om te weten te komen wie de volgende burgemeester zal worden. (Al is dat volgens de laatste peilingen al vrij duidelijk, de huidige zal hoogstwaarschijnlijk niet herverkozen worden.) Woensdag is het een feestdag waardoor ik niet moet werken en we misschien de avond ervoor met enkele mensen van de ambassade eentje gaan drinken. Een sterk en leuk team is minstens even belangrijk als hard werken! Verder denken Patricia en ik er ook aan om het weekend van 18 oktober naar Ica af te zakken. Ja, dit verstaan jullie zeer goed: Kato gaat sandboarden! (Heel benieuwd hoe dit zal aflopen...)

Dat was het wel weer voor deze week. Al wil ik iedereen nog wel even bedanken voor de lieve berichtjes. Al kon ik jullie soms vervloeken (tranen die net opgedroogd waren, stroomden weer rijkelijk over mijn wangen), jullie steun heeft mij heel veel deugd gedaan. Daarom: jullie zijn geweldig! Nog 82 dagen...

Liefs