Ruïnes, heerlijk eten, ontspanning en VEEL werk

Wat een week. En wat nog vreemder is: over exact één week is de prinses hier, zullen mijn dagen gevuld zijn van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en zal ik naar verluidt één kilo per dag verliezen door het gebrek aan slaap, amper tijd om te eten en het over en weer hollen om alles te laten verlopen zoals gepland. Ik ben benieuwd. Het zal hectisch worden, dat is zeker, maar minstens even boeiend en als daar dan nog enkele kilootjes door verloren worden, zul je mij al helemaal niet horen klagen ;-) Maar dat is voor volgende week. Nu moet ik mij nog even concentreren op de komende dagen zodat alles zeker tot in de puntjes geregeld is.

De voorbije week was weer vol gepland. Afgelopen zaterdag hadden we een etentje met de ambassade en de mensen van de prémissie in Huacca Pucclana. Prachtig! Dineren in het midden van een verlichte ruïne is een ervaring, dat kan ik jullie verzekeren. Na het diner ben ik met Patricia naar enkele van haar vrienden gegaan. Op een heuvel met uitzicht op de zee hebben we gezellig zitten babbelen en een flesje wijn gekraakt. Toen dat op was zijn we naar het "beerhause" gegaan. Geloof het of niet, er was geen Belgisch bier te verkrijgen. Ik was een beetje teleurgesteld. Als ik dan toch bier moet drinken, heb ik graag kwaliteit ;-)

Zondag was het, zoals steeds, mijn vaste Skype-dag. Maandag vroeg de secretaresse van de ambassadeur of ik mij voortaan wil bezighouden met de hotelreservaties voor de COP20. Ik vloog er meteen in: mailtjes sturen, mij voorstellen, iedereen doen herinneren aan hun reservatie... Een heleboel werk, maar zo leer ik weer een heleboel bij over de komende klimaatsonderhandelingen. Ik ben ondertussen ook eindelijk door alle kranten geraakt. Het was een heerlijk gevoel toen ik mijn verslag over de Chinese investeringen in Peru naar Brussel kon doorsturen (Ho jawel, tegenwoordig mag ik ook de officiële mails opstellen - uiteraard worden deze wel steeds nagekeken door Liesbet). Vanmiddag ben ik naar een lezing in de gebouwen van de VN geweest, wat een prachtig gebouw! De lezing zelf was ook heel interessant. Hij werd voorgedragen door een lid van de IPCC (intergovernemental panel on climate change) toen zij de Nobelprijs voor de vrede wonnen in 2007, jawel die ene met Al Gore.

Sinds maandag ben ik ook ingeschreven in een lokale fitness. Daar ga ik drie keer per week trainen met een personal trainer. Geloof mij, eens ik eindelijk naar de (eindelijk warme én krachtige) douches mag, lijkt het alsof ik er net eentje genomen heb met kleren aan. Waanzinnig vermoeiend. Maar Ho zo leuk. Mijn trainer is heel lief en zorgt voor afwisseling, zodat elke spier in mijn lichaam getraind wordt en ik de oefeningen niet beu word. Vanmiddag ben ik gaan lunchen bij Teresa (hoort tot de ontwikkelingsattachees) samen met een vrouw die hier werkt voor 11.11.11. Ik was zo jaloers op haar appartement! Twee grote terrassen met een fenomenaal uitzicht. Zo wil ik later ook wonen. Met plezier zelfs!

Nu moet ik mij dringend gaan omkleden en opfrissen. Ik word verwacht bij Alejandra. Kan ik eindelijk haar fameuze verloofde ontmoeten. Morgen moet ik na het werk met Patricia naar de winkel. We hebben voor de receptie van de missie een zwarte jurk nodig en uiteraard had ik die nét niet meegenomen. Laat ons zeggen dat ik het had moeten weten...

Maar goed, ik spring de douche in!
Bedankt aan iedereen om mijn blog zo massaal te volgen en tot volgende week.

Liefs,xx