Happiness

Ik moet iets bekennen. Het alleen wonen, het werken van" 9 to 5", de afstand tussen Jowan en mij en de onmogelijkheid om veel jong volk te leren kennen wegen harder door dan ik op voorhand had verwacht. Al kan ik thuis er geregeld eens van genieten om mij op een zaterdagavond alleen in de zetel te nestelen met een tas thee en een leuke film of een goed boek, dan begin ik dat hier toch stilaan te snakken naar wat meer sociale activiteiten.

Zodoende was de voorbije week er eentje van hoogtes en laagtes. Na het werk ben ik vrijdag eentje gaan drinken met Patricia. We zouden ’s avonds ook nog verder doorzakken met enkele vrienden van haar, maar aangezien zij de volgende ochtend vroeg op moest, belde ze af en moest ik alsnog de avond alleen verder zetten. Thuis dan wel te verstaan. Ook zaterdag en zondag waren zeer rustig. De gemeenteraadsverkiezingen vonden ook plaats waardoor het hele land werd droog gelegd en niemand buiten wilde komen, tenzij om te gaan stemmen. En ook al heb ik een vast adres hier, stemmen is nog net niet aan de orde. Zaterdagavond ben ik wel met Teresa (van de ambassade) naar een dansoptreden geweest. Het was dan wel een Mexicaans Folklorisch Ballet, ik ben toch zeer blij dat ik gegaan ben. Op die manier leer ik collega’s op een andere manier kennen en kom ik ook eens buiten zonder dat dit moet voor werk gerelateerde zaken. Bovendien was het ook een heel mooie show.

Eens de werkweek weer van start gaat is het een ander verhaal. Dan stapelen de e-mails en taken zich op en ben ik oprecht gelukkig als ik ’s avonds in mijn zetel kan neerdalen en rustig een serie kan opzetten. Dan ben ik vooral blij dat ik mijn hersenen even kan laten rusten en niet meer te veel moet vertalen van de ene naar de andere taal en weer naar de eerste. Dan ben ik blij dat ik mijn tas thee heb en uiteraard een klein stukje chocolade.

Op de ambassade begint de druk voor de aankomende Prinselijke Missie te komen (nog 13 dagen!). Er valt nog zo veel te regelen, na te kijken, bevestigen en ondertussen staat uiteraard het andere werk ook niet stil: EU-vergaderingen rond de COP20, presidentsverkiezingen in Bolivia aanstaande zondag (of beter: de herverkiezing van Morales), handelsgeschillen die plots worden opgelost… Ik kan je verzekeren dat het elke ochtend plannen is en prioriteiten stellen. Daar zal je mij dan ook zeker niet over horen klagen, de tijd vliegt en elke dag stuit ik op nieuwe problemen en raadsels die enkele uren later opgelost zijn en heb ik weer een hele hoop bijgeleerd. Ondertussen woon ik de vergaderingen van de EU-delegatie ook alleen bij en beslis ik achteraf of het de moeite waard was om er een verslag van op te maken of niet (uiteraard overleg ik voor de zekerheid steeds met Liesbet).

Gisteren was het trouwens een feestdag hier en kregen we vrijaf. Dat was een aangename verrassing! We zijn met een aantal collega’s van de ambassade dinsdag na het werk eentje gaan drinken om aan “team building” te doen en erna stond Alejandra voor mijn deur met enkele vrienden. De kleine groep groeide al snel uit tot een hele bende en op die manier werd het een heel gezellige avond tussen allemaal onbekenden. Niemand kende namelijk iedereen en dat vergemakkelijkt het "sociale" proces wel een beetje. Ik was ZO blij om eindelijk eens iets leuks te doen dat ik ook vergat hoe moe ik eigenlijk was en gewoon genoot van elke moment. Gisterenavond ben ik iets gaan eten met de schoonzussen van Matthijs. Zij waren in Lima voor LN Knits (indien niet gekend: zeker de moeite waard om een keertje op te zoeken! http://lnknits.wordpress.com/) en vroegen of ik met hen op restaurant wilde gaan. Uiteraard zeg ik geen nee tegen lekker eten, goed gezelschap en een avondje weg van het eenzame appartement! Op deze manier is mijn week ook in twee gebroken, heb ik mij voor het eerst eens oprecht geamuseerd en kan ik mij nu terug ten volle op de hopen werk smijten die op mij liggen te wachten.

Zoals ik dus al zei was het een week van hoogtes en laagtes. Maar, zoals dit steeds zo mooi geciteerd wordt: “Het leven is zoals een hartslag. Zonder een afwisseling tussen pieken en dalen ben je dood.”

Liefs en tot volgende week,

Kato

PS: Ik heb er een foto bijgevoegd van ons team op de ambassade